Met toenemende zoninstraling neemt de vrijloopspanning (onbelaste spanning) van een zonnecel toe en bereikt bij maximale instraling de voor kristallijne cellen gebruikelijke waarde van 0.5V. een belangrijke parameter voor de elektrische eigenschappen en de prestaties van zonnecellen is de stroom/spanningkarakteristiek. Deze wordt verkregen door bij gelijkblijvende instraling en temperatuur een regelbare weerstand op de zonnecel aan te sluiten. Door gelijktijdig spanning en stroom te meten en de weerstandswaarde in kleine stapjes te wijzigen, kunnen we de belangrijkste parameters van een zonnecel bepalen.  De elektrische spanning van een zonnecel is bij geringe instraling (tot zo’n 100 W/m2) sterk van diezelfde instraling afhankelijk; bij sterkere instraling blijft de spanning van de zonnecel echter relatief constant. Daarnaast is de door de cel geleverde spanning afhankelijk van de temperatuur. Bij hogere temperaturen neemt de spanning af (en omgekeerd). In onbelaste toestand staat over de aansluitingen (klemmen) van een zonnecel de vrijloopspanning Uv en in het de celspanning Umpp. In het MPP levert de cel het grootste vermogen. Dit vermogen volgt uit de celspanning Umpp vermenigvuldigd met de geleverde stroom Impp en wordt aangeduid met Wp4. Daarnaast geldt het nominale vermogen van een zonnecel bij de spectrale verdeling van het zonlicht die overeenkomt met AM 1,5. De door een zonnecel geleverde elektrische stroom is recht evenredig met het ingestraalde vermogen. Indien de cel in het MPP wordt gebruikt, loopt de celstroom Impp terwijl bij kortsluiting van de aansluitklemmen de kortsluitingstroom Ik loopt. Het verband tussen de vrijloopspanning en de kortsluitstroom enerzijds en de zoninstraling anderzijds. De waarde Wp als ook de stroom- , spannings - en vermogenswaarden die fabrikanten geven zijn dus gemaakt bij testomstandigheden ofwel ideale weersomstandigheden. Deze waarde word uiteraard niet te hoog aangehouden, zodat later blijkt dat de panelen minder kunnen produceren